Periodiek organiseert de Veiligheidssociëteit bijeenkomsten; Veiligheidssociëteit, dat klinkt deftiger dan beoogd, het is meer een denktank voor personen die onderwerpen bespreken die op de een of andere manier te maken hebben met veiligheid en de organisatie daarvan. 

Deze middag ging over de vraag of organisaties ook steeds in beweging moeten zijn om in goed contact te blijven met de burgers. Maar op welke wijze kunnen zij dat doen ? Worden de grenzen hierbij bepaald door het systeem waarin we werken of durven we te kiezen voor contextgedreven organiseren ? Zij die daar ervaring mee hebben, noemen het contextgedreven werken en organiseren nodig, als antwoord op de problemen van deze tijd, als onontkoombaar en tegelijkertijd als lastig te implementeren. En zeker ook tegendraads. Tijdens de bijeenkomst "contextgedreven versus systeemgedreven" werd in een verkenning hieraan aandacht besteed.

Als inleider en discussieleider was prof. Wim van Dinten uitgenodigd. Hij is bijzonder hoogleraar aan de Erasmus Universiteit, waar hij de leerstoel 'Management van Verandering' invult. Eén van zijn uitgangspunten is dat: overregulering de grootste barrière is om tot verandering te komen. Regels moeten er zijn, maar de overheid heeft de neiging om alles dicht te spijkeren, waardoor innovatie geen kans krijgt.

Na de inleiding van Van Dinten gaf de korpschef van politie de heer Paauw een reactie gerelateerd aan de organisatie van de politie en de actuele ontwikkelingen in het kader van de vorming van de nieuwe nationale politie: gaan daarin de systemen domineren of blijven we dicht bij de basis van het politiewerk, namelijk bij de veiligheid van de burger ?

Het geheel was een uitermate boeiende middag, van een behoorlijk abstractie niveau. Menigeen moest zo af en toe even bijschakelen, maar voelde ook dat het hier ging om een essentieel thema. In ieder geval voor ons allen voldoende stof tot nadenken en verder filosoferen.