De Rotary organiseerde een Groot Dictee, waarop individuele personen, maar ook teams konden inschrijven. Uiteraard was de opbrengst van de avond bestemd voor het goede doel. Deze keer waren dat een tweetal projecten, een in India en een in Ghana.

Ondergetekende was uitgenodigd om samen en afwisselend met mijn college van Alblasserdam gedeelten van het dictee voor te lezen. De opkomst vond ik boven verwachting en bij velen was duidelijk de spanning en inzet te bespeuren er met een goede score uit te komen. Voorafgaand aan het dictee vertelden vertegenwoordigers van de beide projecten aan de hand van een presentatie wat er met het geld ging gebeuren. De opbrengst van de avond bleek uiteindelijk zo'n 8.000 euro te zijn !

Met veel plezier en toewijding hebben wij ons aan het per alinea duidelijk en rustig voorlezen van het dictee gewijd: 

" De risee van het Hoge Noorden.

De Friezen zijn helemaal hoteldebotel van hun traditionele sporten, zoals: fierljeppen, skûtsjesilen en kaatsen. Met name het kaatsen eindigde frequent in een soort van guerrillaoorlog. Dit leidde dan weer tot excessen en de bobo’s, de hotemetoten van de sport, knarsetandden als geattaqueerde grizzlyberen.

In het bijzonder zorgde het recalcitrante aspirant-lid, alias het beest van Beetsterzwaag, voor de nodige commotie. Hij, elektricien van beroep en lijdend aan obesitas, veroorzaakt door extreme porties junkfood met mayonaise en apennootjes, was bepaald geen janhen.
Integendeel, de kwalificatie sta-in-de-weg bleek meer geëigend.

In weerwil van zijn lichaamspostuur en zijn tentoongespreide tenhemelschreiende manoeuvres, trachtte hij met veel heisa telkenmale dilettanterig en doldriest de bal te raken.
De drieletterwoorden echoden dan ook door de lucht wanneer hij met zijn getatoeëerde ribbenkast als een draaierige ballerina tussen de friezen van de balustrade belandde.

Er werd derhalve weinig geapplaudisseerd, daar hij steevast amok veroorzaakte en Jan en alleman continu bruuskeerde. Een echte irritante querulant. Van origine ook nog eens een West-Fries; voor de xenofobische Stanfriezen ronduit een gruwel.

Haastje-repje werd door het bestuur een vergadering belegd. Na elkaar aanvankelijk een ietsepietsie gevleid te hebben, vlijden de bestuursleden zich vergenoegd in de kitscherige pluchen clubfauteuils van hun pompeuze accommodatie, idyllisch gelegen in het lommerrijke Friese landschap.

Op deze schielijk ingelaste ledenvergadering weidden zij echter wijselijk niet uit over sancties. In plaats daarvan wijdden zij zich goeddeels aan het politoeren van hun imago, wat de notoire jaknikkers binnen de club op generlei wijze bevreemdden.
Echter, dat deze rouwdouwer naar een fulltime lidmaatschap kon fluiten stond buiten kijf.
Zo werd de bal keurig teruggekaatst."