Burgemeester C.J.M. (Kees) de Bruin, Papendrecht
paap

Postzegel

Weblog

Overdracht adoptie oorlogsmonument - 18-4-2016

Mijn toespraak bij de overdracht van de adoptie van het oorlogsmonument: 


" Jongens en meisjes,

 vaders en moeders, opa’s en oma’s, leerkrachten, dames en heren,

We zijn vandaag bijeen voor overdracht van de adoptie van het oorlogsmonument door leerlingen van groep 8 van basisschool De Viermaster aan leerlingen van groep 7 van de Prins Constantijnschool.

Daarmee zijn we een voorbeeld dat onderstreept dat de Tweede Wereldoorlog nog steeds veel aandacht krijgt. Gelukkig maar. Want op deze manier dragen we er aan bij dat de oorlog niet alleen maar geschiedenis wordt, waarover in boeken en media te lezen is, maar dat het blijft leven. Dat het tastbaar blijft en ons helpt te beseffen hoe belangrijk het was en nog steeds is dat Nederland na vijf verdrietige en moeizame oorlogsjaren vrede, veiligheid en vrijheid terugkreeg.

Overigens, niet alleen in Nederland ook elders woedde in die tijd oorlog, het was immers een Wereldoorlog. Overal was er sprake van geweld, onderdrukking, moord en doodslag, maar ook verzet daartegen: in Europa, Afrika, Azië. Dus ook in gebiedsdelen die vroeger bij het Koninkrijk der Nederlanden behoorden zoals Nederlands-Indië, de tegenwoordige Republiek Indonesië, waar de bezetter weliswaar een andere was, maar het leed niet minder.

Die begrippen – vrede, veiligheid en vrijheid – lijken zo vanzelfsprekend. Wij, jullie en ik, weten bijna niet beter. Vanmorgen stonden we op en bedachten we ons waarschijnlijk allemaal dat we hier vandaag bijeen zouden komen. En dat kunnen we in alle vrijheid doen. Heel anders was dat tijdens die Tweede Wereldoorlog. Jullie hebben er over gehoord tijdens de lessen op school, er over gelezen in de Anne Frankkrant.

Helaas is het zo dat gebrek aan vrede, veiligheid en vrijheid niet beperkt zijn gebleven tot de periode 1940-1945. Ook daarna deden, en doen zich nog steeds op te veel momenten en op te veel plaatsen in de wereld conflicten, gevechten, oorlogen en gruwelijkheden voor. In Afrika, Azië én Europa; denk bijvoorbeeld aan de gebeurtenissen in Parijs en Brussel, als recente afschuwelijke dieptepunten.

In ons leven, in onze wereld kunnen we veel. Over een periode van eeuwen groeide wat we wel onze ‘beschaving’ noemen. Europa ontwikkelde zich op het gebied van politiek, filosofie, wetenschap, kunst, cultuur, architectuur, sport.

Kennis en welvaart namen toe.

Nederland en omliggende landen richten zich democratisch in; inwoners, bedrijven en organisaties krijgen binnen de regels en grenzen die we samen democratisch bepalen zoveel mogelijk vrijheid. We worden steeds slimmer op het gebied van technologie. Jullie zijn vast handiger met computers en telefoons dan jullie ouders en zullen in de toekomst misschien belangrijke nieuwe ontwikkelingen mogelijk maken of uitvindingen doen. 

Zo ontwikkelen we ons steeds verder en bedenken we voor vele problemen oplossingen. Maar desondanks krijgt niemand het, ondanks alle pogingen daartoe, voor elkaar conflicten tussen landen of bevolkingsgroepen voor eens en altijd te voorkomen. Toch is dat wat we willen, waarin we moeten blijven geloven en waaraan we moeten blijven werken. Bijvoorbeeld door er vandaag aandacht aan te besteden. En we zijn niet de enigen. Gelukkig is er ook een kant van hoop en geloof. Hoop op en geloof in een betere wereld. Altijd staan er mensen, groepen en landen op, die zich verenigen en opkomen voor vrede en vrijheid. Dat zien we op de televisie, maar dat zien we gelukkig ook bij jullie in de klas en op het schoolplein. Altijd zijn er mensen die niet alleen naar hun eigen belang kijken, maar die voelen dat ze meer moeten doen. Al die mensen die in verzet kwamen, die tégen de verdrukking in opkwamen en opkomen voor het belang en recht van een grotere groep, voor al die mensen is het oorlogsmonument dan ook bedoeld.

Beste leerlingen, ik wil jullie een groot compliment geven en danken voor jullie inzet en interesse, voor de bereidheid je te verdiepen in gebeurtenissen die invloed hebben op onze wereld, onze eigen omgeving en leefomstandigheden.  Daarmee dragen jullie bij aan het levend houden van herinneringen en van de geschiedenis. Daar leren we van hoe dingen soms onschuldig lijken, maar tegelijkertijd ook vreselijk fout kunnen gaan met verstrekkende gevolgen. Daar kunnen we van leren dat het anders kan en beter moet.

Natuurlijk hebben we niet veel directe invloed op de grote dingen in deze wereld, maar wel op de dingen in onze eigen wereld en eigen omgeving.

Hoe we met elkaar omgaan: thuis, in de klas, op het schoolplein of op internet.

Niet luisteren naar elkaar, maar schelden en/of pesten, anderen kwetsen, uitlachen of veroordelen om ………...ja waarom eigenlijk?............  omdat ze anders zijn ?

Hoe dom kun je zijn en

hoe dom is het dat dit eigenlijk iedere keer weer aan de basis ligt van al die conflicten, oorlogen, en dat geweld.

Door daar met z’n allen bij stil te staan en na te denken over de manier waarop we met elkaar om willen gaan, kunnen wij, ieder van ons er aan bij dragen dat zoveel mogelijk mensen kunnen leven in vrede, veiligheid en vrijheid.

Dat is waar ieder mens recht op heeft ! "

 

Terug